Familie Bonewald

Lieve Hans, Wat was het een schok voor onze kleine meid van 5 dat haar opa dood ging. Niet te vatten voor zo’n kleintje. Maar toen was jij er. Met een troostaapje. Een witte aap met lange armen. Hij werd meteen opa-aap gedoopt, opa had ook witte haren en was ook af en toe een beetje een aap. Vanaf dat moment kon ze gewoon nog met opa praten, hele verhalen alsof hij nooit weg was gegaan.  We zijn ook nog naar hem wezen kijken in het Uitvaarthuis. Totaal niet eng voor haar omdat het geen kille kamer is maar een gewone woonkamer, hij logeerde immers bij Hans. Daar K3 muziek gedraaid en gedanst. Wat nooit zou kunnen in een normaal uitvaartcentrum. En dan ook nog die mooie vlinder die ze kon verven voor op de kist. Omdat opa met de vlinders naar de hemel ging. Zo fijn die speciale aandacht voor opa’s oogappel. Door jullie was het afscheid van haar opa niet zwaar beladen maar iets moois, een beter “dag lieve opa zeggen” had ze zich niet kunnen wensen! Heel veel liefs namens Yonne.